Znalezienie pracy do tego stopnia pasjonującej, że zapominamy wręcz, że pracujemy, wydaje się czymś niemożliwym. To przytrafiło się jednak naprawdę naszemu Michele. Działa w olejarstwie od ponad trzydziestu lat, każdego dnia ocenia próbki oliw extra vergine, które złożą się na produkty Monini, ale testuje również produkt końcowy, aby dogłębnie zweryfikować jakość artykułów, które dotrą na półki sklepów i do domów konsumentów. Stawiając pierwsze kroki w gajach oliwnych swojego ojczystego regionu, Apulii, wiedział już, że jest przed nim jedna droga: życie poświęcone oliwie z oliwek.

Michele opowiada nam, że za młodu, z racji swojej pasji, zwykł dawać w prezencie bardzo cenne oliwy greckie, toskańskie i umbryjskie, o bardzo wyszukanym, pełnym, pikantnym smaku. Jego entuzjazm zderzał się jednak nieuchronnie z gustem znajomych, którzy przyzwyczajeni byli do innych smaków, do aromatów oliw miejscowych, czyli apulijskich. Anegdota pokazuje, że gust jest czymś subiektywnym, często zależnym od czynników kulturowych, niekierującym się rzeczywistą jakością oliwy: to przyzwyczajenie do określonego smaku rodzi preferencje, ale przecież każdy może pracować nad własnym gustem, otwierać go na nowe smaki, a przede wszystkim na dobrą jakość.

Aby rozpoznać dobrą jakość, trzeba najpierw dowiedzieć się, czym ona jest: próbować różnych rzeczy, porównywać. Warto na przykład kupować w supermarkecie butelki różnych oliw dla porównania zapachów i smaków. Przypuszczalnie łatwo będzie znaleźć przez porównanie – nawet bez większego doświadczenia – oliwę, którą znawcy określają jako najlepszą: zapewne ta oliwa właśnie zasmakuje wam najbardziej. Wystarczy poćwiczyć się w rozpoznawaniu smaków.